Jorrit en Jesse zijn ziek. Beide kinderen zijn vreselijk misselijk en spugen hun eten en drinken uit. Jorrit is heel rustig (voor hem zeer ongebruikelijk) en ligt voortdurend op de bank te slapen. Hij heeft de laatste dagen herhaaldelijk op de bank gespuugd; de vlekken heb ik steeds zo goed mogelijk schoongemaakt maar het resultaat was niet optimaal. Vandaag besluit ik om de bank eens grondig onder handen te nemen. Met een sopje en een speciaal voor dit doel aangeschafte afwaskwast ga ik de bank te lijf onder geïnteresseerd toeziend oog van de 21 maanden oude Jorrit. Ik ben uiteindelijk tevreden over het resultaat en ruim teiltje en kwast op.
Later op de morgen spuugt Jesse zijn kleren en de box onder, dus voor de zoveelste keer deze week: Jesse naar boven, schoonmaken en schone kleertjes aan. Als ik terugkom tref ik in de woonkamer een ravage aan: Jorrit staat gierend van het lachen vòòr de salontafel met de afwaskwast in zijn hand, Diddle –onze Cairn Terrier- staat bovenop de tafel.
Na even goed nadenken en combineren snap ik het. Jorrit heeft zijn limonade uit de tuimelbeker (per ongeluk? waarschijnlijk expres) op de tafel gegoten. Vervolgens is hij uit het keukenkastje de ‘echte’ afwaskwast gaan halen en heeft de limonade ijverig en grondig met de afwaskwast over de tafel en zijn boek uitgesmeerd. Goed voorbeeld doet goed volgen, nietwaar? Bank schoon boenen……… tafel lekker kleverig boenen.
Tot Jorrits grote pret is vervolgens Diddle op de tafel gesprongen om de limonade op te likken. Goed voorbeeld doet goed volgen, ik zei het al: een uur later zit Jorrit in alle rust boven op de tafel met een (inmiddels weer schoon) boek ….. Conclusie: Jorrit is weer beter!!!!!
Eerder gepubliceerd in het Cairn-Nieuws van februari 1993